Foto: EPA
Za nepuna tri meseca 2000. nije dočekao, kako se tada verovalo, „oslobođenje Srbije od komunista“. Uprkos svim manevrima Miloševićevog režima da uguši vest o kraljevićevoj smrti ispratila gotovo cela Srbija, uključujući i tadašnje lidere DOS-a i prestolonaslednika Aleksandra kome je „gospodar“ SRJ dao nekoliko sati da prisustvuje sahrani na Oplencu, koju po masovnosti i spontanosti nije uspela da nadmaši 2013. ni „republikanska“ kraljevska sahrana majke, oba brata i snaje kraljevića Tomislava, na kojoj je pojavljivanje najviših SNS i SPS državnih funkcionera izazvalo protest okupljenog naroda.
Kraljević Tomislav se prvi među Karađorđevićima trajno vratio u Srbiju 1991, iako je na kratko odložio taj povratak da bi izbegao političke manipulacije državnih vlasti na obeležavanju 70. godišnjice smrti njegovog dede kralja Petra Prvog Oslobodioca. Ubeđen da članovi Kraljevskog doma treba da budu izvan politike, za svoju „bazu“ u otadžbini odabrao je Oplenac, a njegov „drugi dolazak“ među Srbe, posle više od pola veka izgnanstva, tokom kog se nije odrekao jugoslovenskog niti uzeo tuđe državljanstvo, Šumadinci su doživeli kao „povratak domaćina“. U godinama ratnog raspada SFRJ odbio je titulu kneza od Bosne, a iako je često bio meta političkih i medijskih igara, narod je u njemu video svog princa.
Oplenac je jedno je do najčudesnijih mesta u Srbiji i za mnoge središte svih ne samo geografskih središta države. Što zbog Karađorđa i njegovog grada, koji je varoš Topolu na neko vreme pretvorio u političko i administrativno sedište moderne srpske države u povoju, što zbog Zadužbine Karađorđevog unuka kralja Petra Prvog, koji je za svoju zadužbinu još 1903. odabrao 337 metara visok vrh malog Oplenca, u srednjem veku vrhunskog lovišta. Crkvu svetog Đorđa, koju je kralj Petar počeo je da gradi 1910. dovršio je njegov sin kralj Aleksandar Ujedinitelj, a njenoj kripti posvećenoj apostolu Petru u 39 grobnica od 2013. počiva pet vladara i dve kraljice iz dinastije Karađorđević. Zadužbina je osnovana 1914. i pravno osnažena 1922. Iako je podignuta ličnim novcem kralja Petra Prvog, posle Drugog svetskog rata bila je plen komunističkih vlasti. Njen rad obnovljen je 1993, a četiri godine kasnije država je počela da joj vraća imovinu. Dok je na njenom čelu bio pokojni Miladin Gavrilović, posebno posle povratka kraljevića Tomislava, Zadužbina se držala politike kralja Petra Prvog i kralja Aleksandra, koji je pre 85 godina ubijen u atentatu u Marseju.
