Na internacionalnoj konferenciji kardiologa objavljeno je da se mnogo brže oporavljaju pacijenti posle infarkta kojima su ubrizgane sopstvene ćelije koje potiču od koštane srži nego oni koji su primali placebo.
Kod težih oblika srčanog udara prognoze nisu baš ružičaste. Ćelije srca u pogođenom delu srčanog mišiće nemaju dovoljno kiseonika i odumiru, bivaju zamenjen ožiljačnim tkivom. Opterećeno nekorisnim tkivom, ostali deo srca radi pod opterećenjem da bi pumpalo krv. Srce se uvećava i nikada ne povraća svoju jačinu. Posle srčanog udara srce je trajno oštećeno. Polovina pacijenata koja preživi srčani udar umire tokom pet narednih godina.
Lekovi koji se sada koriste mogu samo da ogrniče buduća oštećenja srca, za razliku od kojih ćelijskom terapijom ne samo da se ograničava dalje oštećenje srca nego se regeneriše i srčana funkcija. Ubrizgane ćelije dospevaju do srca ali niko ne može tačno da objasni šta se tačno dalje dešava tj. da li ove ćelije regenerišu uništeno tkivo i kakav je rizik ovakvog tretmana.
Pre pet godina ovakav tretman je bio nezamisliv, prvi dokazi su se pojavili 2001 goine kada je Donald Orlic, molekularni biolog publikovao rezultate svojih ispitivanja gde je prouzokovao infarkt kod miševa, ubrizgavao im ćelije koštane srži koje su se umnožavale i popravljale povređeni deo srca. Dalja ispitivanja je vršilo više timova lekara i naučnika iz raznih zemalja i došlo do rezultata da su pacijenti pogođeni srčanim udarom imali vidna pobojšanja.
Srce kod pacijenata koji su lečeni sopstvenim ćelijama su imali 2 puta povećanje sposobnosti pumpanja krvi. Poboljšanje srčane funkcije mesecima posle srčanog udara je bilo najuočljivije kod ljudi sa najtežim oblicima srčanog udara koji inače izaziva veće oštećenje srčanog mišića.
Ovom terapijom se koriste se nezrele ćelije koje mogu da postanu određena vrsta specializovanih ćelija. Koncept lečenja kojim se može regenerisati srčani mišić je izuzetan razvitak u lečenju srčanih oboljenja i potire dosadašnje shvatanje da čovek ima ograničen broj ćelija srca koje se više ne mogu regenerisati kada se jednom unište.
Glavni cilj u studiji koja je rađena nad 204 pacijenata je bila poboljšanje funkcije leve komore čiji oporavak daje dobre prognoze za oporavak pacijenata posle srčanog udara. Pacijenti nad kojima je rađena studija su podeljeni u dve grupe, obe grupe pacijenata su imale skoro indentičan način funkcionisanja leve komore, i obe grupe su pokazale poboljšanje 4 meseca posle srčanog udara kao što su naučnici i očekivali.
Ipak pacijenti koji su primili infuziju ćelija koštane srži pokazali su poboljšanje kontrakcija leve komore merenu srčanu efikasnost u proseku 5.5% dok oni koji su dobijali placebo imali poboljšanje od 3%.
Dalja ohrabrenja za ovakav način terapije je što su pacijenti lečeni ćelijskom terapijom imali manje uvećanje srca kao i poboljšan protok krvi u arteriji zahvaćenoj srčanim udarom, što ukazuje na mogućnost da su se formirali novi krvni sudovi koji ishranjuju oštećenu oblast.
Uvećanje srca koje se često pojavljuje posle srčanog udara a kojim srce pokušava da kompenzuje smanjenu sposobnost pumpanja krvi je inače znak da srce otkazuje. Smanjenje uvećanja srca koje je viđeno kod pacijenata lečenih ćelijama koštane srži vodi ka smanjenoj verovatnoći pojave novog srčanog udara, i otkazivanja sca.
